SRI LANKA – Natuur en Cultuur met Inezia tours

Ledenreis Vogelbescherming Nederland

19 daagse groepsreis    6 november 2018 – 24 november 2018

Dag 1: Vertrek uit Amsterdam 06-11-2018

Al vliegen we niet eerste klas toch is het een genot om met de A380 van de Emirates te vliegen en zo aan onze reis te beginnen!

Dag 2: Aankomst in Colombo – Katunayake 07-11-2018

De reis verliep zeer voorspoedig en om half 9 plaatselijke tijd zetten we voet aan land in Sri Lanka. Het duurt even voordat we de koffers hebben maar ze zijn er gelukkig wel allemaal, nog even pinnen met z’n allen en dan op weg met Gayan onze gids (en Pieter natuurlijk; onze Nederlandse gids). Na de lunch in het hotel doen we een kort tukkie om dan, om half vier, gezamenlijk te gaan vogelen in de tuin van het hotel. Je hoeft er geen meter voor te lopen maar de mooiste vogels komen voorbij…..of over gevlogen……..en niet alleen vogels…..😁

Ook komt mijn wensvogel meteen al voorbij op deze eerste dag!

Het wordt niet laat deze eerste avond want een nachtje overslaan ga je toch wel merken!

Dag 3: Katunayake – Anuradhapura 08-11-2018 Hotel Palm Garden Village in

Voordat we vertrekken vandaag gaan Jan en ik nog even een stukje wandelen, even zien hoe de mensen hier wonen en leven! We ontmoeten al heel snel een heel leuk etend eekhoorntje.

De mensen zijn allemaal erg vriendelijk en bezig met vegen en nieuwsgierig naar ons aan het kijken. Na onze kleine wandeling in de ” kampong” vertrekken we al snel met de bus.
Het leven speelt zich hier ook af, net als in de andere Aziatische landen die we hebben bezocht, langs de kant van de doorgaande weg. De afwisseling zit hier in de rijstvelden die steeds tussen de huisjes en dorpjes door verschijnen. Het mooie van deze rijstvelden is dat er veel vogels in voorkomen en daar kwamen we voor….nou…….niet alleen daarvoor hoor! Er is dus veel te zien onderweg en dat is fijn als je lang moet rijden. Bij een van de velden zien we veel verschillende mooie soorten vogels; wat dacht je van een bijeneter (green bea-eater), purperkoet (purple swamphen), ijsvogel (white troated kingfisher), pelikaan (spot-billed pelican), witwangstern (whiskered tern), fluiteenden (lesser whistling-duck) en diverse reigersoorten. We staan langs de drukke doorgaande weg en kunnen er dus niet uit maar hebben zo hoog zittend wel prachtig zicht. Ik zie onderweg ook nog een prachtige  roofvogel de brahminey kite; witte kop en mooie bruine vleugels en zwarte vingers.
Om half 2 zijn we in het hotel, ook weer zo’n prachtig geheel. Nu wel echt tussen de bomen en op het terrein zien we meteen aapjes (Toque makaken) en Garden Lizzards!

In de namiddag een stukje cultuur want we zijn nu in de vroegere hoofdstad, euh vroeger is in dit geval zo rond 400 v.C.. In de 19 eeuw zijn ze begonnen met het restaureren van de oude stad en daar gaan wij stukjes van bekijken. Natuurlijk blijven we op de vogels letten en dat is maar goed ook want vlak voor het eerste parkeerterrein zien we een hele mooie specht (lesser goldenback).

Wauw mooi en in de vijver vlak bij een Indian pond heron (Indische ralrieger), een bruine reigerachtige  vogel met vlekjes langs de hals en als hij vliegt is de onderkant helemaal wit. Later ook nog een purperreiger langs de kant.

Het kan niet op vandaag, Gayan wordt een beetje moedeloos van ons want hij krijgt ons moeilijk mee naar de “heilige” plek die we moeten bezoeken. Wel eerst schoenen uit en dan over de stoep op het grove zand, dat best pijn aan je voeten doet, de Isurumuniya tempel in.

Gayan weet er veel van te vertellen en neemt ons mee door het complex. Bij een grote liggende boeddha krijgt Jan van een monnik, die er zit te zitten, een touwtje als armband omgeknoopt en wordt er meteen een soort zegen over hem uitgesproken. Je weet nooit waar het goed voor is!

Als tweede gaan we naar de Sri Maha Bodhi boom. Deze boom is 2.454 jaar oud en wordt gestut door “gouden” pilaren. Hier vliegen ook vliegende honden over die hun rustplekken verlaten omdat de schemer inmiddels is ingevallen.

In de tempel zitten heel wat mensen op de grond te bidden onder leiding van een boeddhistische  monnik. Er is ook weer een heel groot boeddha beeld met een heel verhaal over verleiding en verlichting maar dat heb ik niet allemaal onthouden hoor. Het laatste complex dat we bezoeken was de hele grote Ruvanveli Seya Dagoba, daterend uit de 2e eeuw v.Chr.. Binnen in dit enorme massieve bouwwerk schijnen botjes van boeddha verstopt te zijn maar of ik dat goed begrepen hebt weet ik niet precies. Het complex wordt rondom ondersteund door 344 enorme olifanten beelden. Het was inmiddels ook donker en dat zorgde voor een hele aparte sfeer.

Dag 4: Wilpattu National Park 09-11-2018

Vandaag gaan we op safari! Wel vroeg op; 4u45 maar ja als je beesten wilt spotten moet je er iets voor over hebben. Na een half uurtje rijden zijn we in Wilpattu National Park waar we meteen in de open jeeps gaan.

Wij gaan met ons VWG- groepje in een jeep; wel zo gezellig! We gaan op jacht naar Olifanten, Lippenberen en Luipaarden. Natuurlijk wordt er ook naar vogels gezocht en dat is echt een feestje! Prachtige bijeneters heel dicht bij de jeep, zo dicht bij dat de telelens teveel is…..

Het heeft vannacht enorm hard geregend en de plassen zijn dan ook soms aardig diep maar voorlopig hebben we het nu droog.

Er lopen veel mooi gekleurde kippen rond die hier de mooie naam van Sri Lanka jungelfowl hebben. Dit is de Nationale vogel van Sri Lanka. In Sri Lanka komen pauwen in het wild voor en dat is voor ons best vreemd om er zoveel tegen te komen. We zien ze regelmatig in bomen zitten en maken er de mooiste foto’s van.

Prachtige beesten en zeker als de zon op het blauw van zijn nek schijnt. De eerste grootste beesten zijn gestippelde herten; Spotted deers. Vlak daarna staat een olifant een boom te verwoesten en naar binnen te werken. Jeetje wat gaaf allemaal!

Je komt ogen te kort en ik weet nu al niet meer in welke volgorde we alles gezien hebben. Een grote roofvogel zit in het midden van een overhangende tak over de weg heen. We rijden door de jungle en speuren naar alles wat vliegt of loopt. Dan zijn er ineens ook andere herten…..veel groter en donkerder dan de vorige. Mooi! Ook loopt er een jakhals op de weg.

We zien nog geen luipaarden maar we hebben wel een spoor te pakken……….

Na zo’n 2,5 uur rijden komen we bij de picknick plek, vlak nadat we ook nog krokodillen hebben gezien. We lusten onderhand wel een ontbijtje. Je moet je doosje met lekkers goed in de gaten houden want de Makaken zijn razendsnel in het stelen van je brood of fruit.

Na het ontbijt blijven we nog even rond kijken en vogelen langs een soort meertje waar veel te zien is. We gaan vol goede moed terug en wederom op zoek naar de beren en Luipaarden.

Helaas gaat het flink regenen en dat is iets minder fijn in een open jeep maar omdat wij niets willen missen laten we niet het zeil naar beneden en laten we ons gewoon nat regenen. Althans gedeeltelijk want de regenjas was mee!
’s Middags na de lunch weer gevogeld achter het hotel waar ook een grote plas was. Veel gezien; maar jeetje ik ben inmiddels best moe merk ik; dus ben ik blij als we even lekker op een bankje kunnen zitten.  Morgen zijn er weer nieuwe uitdagingen!

Dag 5: Anurahapura- Sigiriya 10-11-2018 Hotel Sigiriya

Om 6.15 gaan we  maar weer even op jacht naar mooie plaatjes. Met een select groepje lopen we weer naar het plasje achter het hotel. De zon komt net boven de bomen uit en de vogels ontwaken. In een grote dode kale boom is het een komen en gaan van allerlei soorten waarvan we de meeste gisterenmiddag ook gezien hebben. Dan roept Gayan ons en moeten we stilletjes meelopen voor een nieuwe bijzondere soort…….We wachten het af en turen….euh ja waarnaar eigenlijk! We horen wel vogelgeroep maar weten niet wat we gaan zien totdat de prachtig kleurrijke Indian pitta ineens te zien is. Wauw wauw wauw ik sta op het juiste moment op de juiste plaats en kan hem in zijn volle glorie fotograferen…….tsja daar kom je dus vroeg je bed voor uit!

Vlak voordat we weer het terrein op gaan zien we nog een Giant Squirrel boven ons in de boom.

Het is weer een verplaatsing dag, we gaan naar Sigiriya. Het is niet een hele lange reis vandaag en daarom hebben we alle tijd om onderweg even te stoppen bij een drassig gebied. We zien meteen de corton pygmy gooze zwemmen en dat is weer een nieuwe soort. Mooi eendje met licht grijze kop die ik mooi in de vlucht weet vast te leggen.

Er loopt een visser in het water die zijn netten aan het uitrollen is en verderop zijn mensen zich aan het wassen. Ook vliegt de roofvogel weer over die ik deze week al eerder had gezien maar nu krijg ik hem op de foto!

In Habarana stoppen we nog een keer voor water, wc en geld. Tegen half 1 zijn we in het hotel en oh oh oh wat is het hier prachtig mooi. Je hebt vanaf het terras uitzicht op de “Leeuwenrots” die we morgen gaan beklimmen. We gaan ook meteen lunchen en dat is toch lekker! Dit is echt een tophotel.

Om half vier gaan we weer op pad. Net buiten het hotelterrein is een drassig  gebied waar zich rondom van alles afspeelt. Er komt een grote groep Amerikaanse vogelaars die een Grijze Visarend spotten (en wij nu dus ook) en verder nog heel veel klein grut. Het mooiste (?) moment is als er ineens een zwerm grote bijen in de lucht rond zoemt.  De lucht is ineens vol van die beesten en dat is best even een eng momentje. Pieter en Gayan roepen dat we weg moeten lopen en omhoog kijkend wil je dat zelf wel. De zwerm strijkt neer aan de tak van een grote boom; pffff.

Maar dan ineens komen er allemaal verschillende vogels op af. Je weet gewoon niet waar je met je verrekijker heen moet kijken. De mooiste kleurrijke soorten komen in zicht. De prachtig gekleurde small minivet en de Jerdon’s leafbird en nog meer soorten maar te veel om allemaal te zien.

We blijven totdat de schemer invalt en gaan dan terug naar het hotel.

Dag 6: Sigiriya 11-11-2018

En toen hadden we even een heftig ochtendje. We bezoeken het complex rond de Leeuwenrots en beklimmen de 1.200 treden omhoog. Het verhaal rond de rotsvesting is een soort horrorverhaal: in het jaar 473 eigende Kassapa zich de troon toe door zijn vader levend in te laten metselen. Zijn broer, de eigenlijke troonopvolger, vluchtte naar het Zuid-Indiaanse Pandya-rijk.
Om veiligheidsredenen liet Kassapa op een steile rots de vestijng Simha Giri (Leeuwenberg) bouwen. Elke vorm van oppositie werd bruut de kop ingedrukt door de tiran. Pas 18 jaar later wist zijn halfbroer met steun van Zuid-Indiaanse huursoldaten Kassapa te verdrijven. Zijn laatste uren verliepen dramatisch zittend op een olifant, aan het hoofd van zijn leger kwam Kassapa vast te zitten in het moeras bij Habarana, waarop zijn soldaten in paniek op de vlucht sloegen. Helemaal alleen gelaten beroofde hij zich van het leven. Na zijn dood in 491 raakte Sigirya in de vergetelheid. In de eeuwen daarna vestigden monniken zich aan de voet van de berg. Pas in de Britse tijd kwamen de imposante ruïnes wéér in de belangstelling te staan. In 1985 is men met de restauratie begonnen en sinds 1982 staat het op de Wereld Erfgoedlijst. De tuin er naar toe is prachtig en Gayan verteld onderweg over het watermanagement systeem, de zonen van de koning en de geschiedenis die erbij hoort.

De eerste klim is naar de fresco’s. Het schijnt voor hoogtevrees mensen niet zo prettig te zijn en Jan haakt ook af. Een ronde open trap leidt je naar boven. De fresco’s zijn prachtig, ze zijn voornamelijk van rondborstige dames (maar mogen niet gefotografeerd worden).

Dan dalen we weer af en lopen langs een dichte wand die bij nat weer erg schijnt te spiegelen maar niet vandaag dus. Bij het volgende plateau zijn de leeuwenpoten te bewonderen en kan je beginnen aan de laatste klim naar boven.

Ook nu blijft Jan beneden en klim ik moedig langs alle treden omhoog. Het valt echt reuze mee met het steile en eigenlijk ben je zo boven (nou ja, zo…..!) Het uitzicht is rondom maar omdat het niet helemaal helder is wel beperkt. Ik geniet enorm. Beneden in de diepte ligt het hotel en zie je het moeras gebiedje waar we gisteren hebben gestaan.

Er vliegen hier prachtige  vlinders rond en uiteraard zijn ook de Makaken weer aanwezig.

Na een tijdje alle windstreken bekeken te hebben ga ik weer naar beneden.
Jan wacht beneden en heeft de apen van zich af weten te slaan….ha ha, die Toque Makaken zijn erg vervelend en zeker als je iets wil eten.
Langzaam dalen we weer af en gaan terug naar het hotel om een frisse duik in het zwembad te nemen. Pffffff dat is even lekker!

Om half 4 gaan we weer op pad. We rijden een klein stukje met de bus naar het nabij gelegen beschermd natuurgebied. Op een niet geasfalteerd weggetje lopen we van de doorgaande weg af en speuren naar vogels. Het is rustig deze middag maar wat we dan ineens te zien krijgen maakt dat meteen goed. Bij een homestay denkt iemand een hornbill te zien, je weet wel zo’n soort avifauna vogel. We worden al weer een beetje hyper….hij hipt op de veranda van het huis en het blijkt ook nog een hele bijzondere te zijn. Dan gaat hij de boom in. Gayan vraagt aan de mensen die bij het huis aan het werk zijn of we in de tuin mogen komen ; natuurlijk mag dat. Er zitten ook pauwen in dezelfde boom dus het is wat verwarrend totdat de malabar pied hornbills eruit vliegen en een eindje verderop in een kale boom gaan zitten. Dat was echt super!

Verder blijft het rustig en gaan we tegen schemer weer terug naar het hotel.

Dag 7: Sigiriya – Dambulla – Kandy 12-11-2018 Thilanka Hotel

We besluiten om toch maar weer mee te gaan met de ochtendwandeling om 6 uur. Gelukkig maar want we zien weer twee nieuwe soorten. Een tickell’s blue flycatcher en de brown-dapper pygmy woodpecker. De eerste is prachtig blauw en de tweede is een ienie mini spechtje. Mooi hoor zo op de vroege morgen.

Om 8 uur vertrekken we voor een bezoek aan Dambulla. Het is vandaag weer verplaatsings dag dus alles moet weer mee de bus in. Dambulla is het grootste en best bewaard gebleven tempelcomplex in Sri Lanka. Dit complex bestaat uit een aantal grotten waar prachtige boeddha beelden en rotstekeningen te zien zijn. De volledige naam is Dambulla Raja Maha Vihara. De bergen van Dambulla waren na een invasie van de Zuid-Indiase Tamils in de 1e eeuw v.Chr. een schuilplaats van koning Vattagamani Abhaya uit Anuradphapura. Later hakten monniken hier grotten in de rotsen uit, waar ze zich gingen wijden aan de meditatie en de studie van boeddhistische geschriften. In de daarop volgende eeuwen kregen de monniken regelmatig schenkingen van Koningen, die de grotten bovendien van nieuwe Boeddhabeelden en schilderingen lieten voorzien.

De eerste grot (Deveraja Viharaya) herbergt een 15 meter lange liggende boeddha. De tweede grot (Maharaja Viharaya) is tevens de meest indrukwekkende. Deze grot is 37 m lang en 23 m. diep. Je vindt hier 150 levensgrote beelden van goden waaronder die van de Hindoeïstische goden als Vishnu en Ganesha. Deze zijn hier geplaatst door verschillende koningen. De derde grot (Maha Aluth Viharaya) bevat boeddha beelden en schilderingen uit de 18-de eeuw en hier vind je ook een beeld van de koning uit die regeerperiode (eerste foto van de zes). Alle tempels zijn versierd met belangrijke tekeningen uit de geschiedenis van de Singalezen.

Voordat we naar binnen mogen moeten eerst de schoenen weer uit en gaan we op blote voeten naar binnen het complex in.

Gayan weet ook nu weer veel te vertellen maar het zelf zien is nog beter. We lopen rond en genieten vooral ook van de prachtige plafond schilderingen.

Ik had de bloemetjes, waarmee ons bed gisteren versierd was, meegenomen en heb die bij de liggende Boeddha neergelegd.

Bij een wat afwijkend Boeddha beeld begint een mevrouw naast mij spontaan te vertellen dat dit de nieuwe toekomstige Boeddha is. De boeddhisten geloven dat na zo’n 2500 jaar, na de dood van Boeddha er een nieuwe wereld begint en dat er dan ook een nieuwe Boeddha komt. Deze nieuwe Boeddha is al aan het leren hiervoor…..of zoiets…..Ik vond het een mooi verhaal en bedankte haar; zo leer je nog eens wat!

We gaan weer de bus in want we moeten nog een aardig stukje voordat we in Kandy zijn waar het volgende hotel op ons wacht. Door de drukte op de weg komen we wat later dan gepland en gaan we direct lunchen. Dit is echt een leuke lunch. Er lopen zeker 8 obers rondom onze tafel die eigenlijk een soort wandelend buffet zijn. Eerst leggen ze springrolls op de borden, zodra dat op is halen ze je bord weg en staat er een kom (lekkere) tomatensoep. Op en hup je hebt een leeg bord en komen achter elkaar aanlopen de obers rijst, kip, rund, vis, groente…..op je bord leggen. Gelukkig kan je wel zeggen als je iets niet wil maar grappig is het wel en zo hebben we in een rap tempo de 4-gangen naar binnen gewerkt.

Om half 4 vertrekken we naar de Tempel van de Heilige Tand. De naam zegt het al, in deze tempel wordt de enige over gebleven tand van Boeddha bewaard. Toen Boeddha werd gecremeerd heeft iemand de tand gepikt (weggenomen!) uit het vuur. Deze Tempel van de Heilige Tand of Sri Dalada Maligawa is Sri Lanka’s belangrijkste boeddhistische heiligdom. De tand is vanuit India Sri Lanka ingesmokkeld, waar hij uiteindelijk in Kandy terecht kwam. Daar werd er binnen het koninklijke paleizencomplex een tempel voor gebouwd, waarin hij veilig bewaard kon worden. Heel Kandy, en dus ook de Tempel van de Tand, zijn UNESCO Werelderfgoed-sites.

Het is een groot complex waar we zijn maar het belangrijkste: de Heilige tand krijg je niet te zien. Vroeger werd hij jaarlijks getoond of rondgedragen en later nog 1x per 5 jaar en dan komen er meer dan 10 miljoen mensen vanuit de hele wereld hierheen op een soort pelgrimage.

Ook hier in dit complex weer enorm veel Boeddha beelden. Ik vind de hand standen fascinerend en ga me daar thuis nog eens in verdiepen!

Bij terugkomst in het hotel, dat boven de stad op een heuvel ligt, zien we in de diepte een slaapboom voor zilverreigers….er vliegen er steeds meer naar toe!

Dag 8: Kandy 13-11-2018

Deze dag beginnen we met een hele gewone ijsvogel; toch leuk!

We zijn in de Royal Botanic Gardens dat een paar km van ons prachtige hotel af ligt.

Ze werden in de 14de eeuw aangelegd als lusthof voor de koning en in 1821 door de Engelsen tot botanische tuinen omgevormd. Aanvankelijk werden ze alleen gebruikt als proefstation voor koffie en kaneel. De tuinen zijn 67 ha groot en gedeeltelijk omgeven door de Mahaweli Ganga. Er groeien en bloeien ongeveer vierduizend soorten inheemse en exotische planten en bloemen uit de tropische en uit de gematigde zone, die door ongeveer driehonderd tuinlieden worden verzorgd. De tuinen bevatten ruim duizend bomen, waaronder vele met een leeftijd van meer dan 100 jaar. Ze behoren tot de mooiste botanische tuinen ter wereld, met bovendien een unieke vlinderstand, lanen waar je kunt wandelen en rijden, een kruidentuin, een orchideeënhuis en een herbarium met 22 grassoorten.

Het grappige van deze ochtend excursie vind ik wel dat we langs de meest bijzondere bomen, struiken en bloemen lopen zonder er veel oog voor te hebben. We blijven met z’n allen omhoog kijken of we bijzondere vogels kunnen vinden.

Het zijn niet alleen vogels en bomen hier maar er vliegen ook prachtige vlinders rond.

Sommige bomen zijn enorm hoog en wat ook opvalt zijn de verschillende soorten Bamboe die er staat. We eindigen in de orchideeën tuin/kas en gaan weer voldaan naar het hotel terug voor weer zo’n heerlijke walking lunch!

Om 3 uur vertrekken we alweer voor een wandeling door het Koninklijk bosgebied van de koningen van Kandy; Udewatta Kele.  Een prachtig bos (104 ha.) met enorme hoge bomen. In het bos vinden we een hele grote liaan met de naam Puss-well. Het is 200 jaar oud en verspreid over een gebied van ca. 2 hectare.

We zien niet heel veel vogels vanmiddag maar genieten wel van de wandeling.

Dag 9: Kandy – Kithulgala 14-11-2018 Kithulgala Rest House

We verlaten Kandy alweer vandaag en gaan weer de rust in. Ondanks dat ons hotel boven op de heuvel lag was het verkeersgeluid toch goed te horen. We rijden tot een uur of 11 en komen dan aan in het plaatsje Kithulgala, hier is de film “The Bridge over the River Kwai”  opgenomen. Dit moet de hotspot van de vakantie zijn dus de verwachtingen zijn hoog. We gaan voor de lunch nog even met de kijker de hotel uin in, wie weet is er nog iets moois te zien. Als wij aan komen lopen in de lobby maant Pieter ons om snel te komen. Er zit een grijze hornbill ( Sri Lanka grey hornbill) vlakbij in de dadel palm. Wauw zeg wat een geluk dat we er net aan kwamen. Hij zit lekker van de grote rode vruchten te eten.

We lopen wat rond in de tuin aan de voorkant van het hotel en zien nog een common tailer bird die ik verrassend goed op de foto krijg voor zo’n beweeglijk beestje. Ook een mooi paar  red vented bullbulls. Dit is hier een zeer veel voorkomende vogel maar voor ons blijft het leuk! Na de lunch gaan we in een luie stoel, in de schaduw, even lekker relaxed zitten…..denken we! Maar ja met de scoop in de buurt blijven we toch, en wij zijn niet de enige, zoeken naar alles wat vliegt en beweegt. Het is hier echt prachtig mooi; hoge bomen, veel groen en zicht op de snel stromende rivier. Je krijgt hier echt het jungle gevoel.

Om half vier gaan we weer lopen. Onder bij de rivier vaart een soort pondje waar  we gebruik van maken om aan de overkant te komen. Twee kano’s met een plateautje ertussen dat ca. 6 mensen kan dragen en een meneer met een peddel. We komen allemaal aan de overkant en dat is het belangrijkste.

Aan de overkant is een jongen die in gesprek raakt met Gayan en hij gaat ons brengen naar de meest bijzondere soort van deze reis! Het gaat meteen in een zeer rap tempo omhoog en de groep wordt zo aardig uit elkaar getrokken maar ja het in al bijna 4 uur en donker voor je het weet. We komen na zo’n 2 km lopen bij een veldje aan met een klein zompig paadje naar een bosrand bij een riviertje. Hier moet dan de serendip scops owl zitten! Hij wordt gevonden en we krijgen hem één voor één te zien…..nou ja…..je moet wel een beetje je fantasie gebruiken! Ondanks dat ik redelijk visueel ben ingesteld had ik er nogal wat moeite mee. Als de andere 17 geweest zijn krijg ik nog een kans; jippie lucky me. Ik krijg hem uiteindelijk in de kijker en mag ook nog even proberen er een foto van te maken. In de laatste minuut die ik krijg, het wordt namelijk te donker en dan kunnen we niet meer terug naar de overkant, lukt het me! Pieter doet ook nog een poging met mijn fototoestel en stelt hem handmatig in zodat ik uiteindelijk uit twee verschillende posities hem toch op de foto heb.

Dit uiltje is pas in 2004 ontdekt en later in 2009 beschreven. Het plaatje en de beschrijving in het boek kloppen van geen kant……of hebben wij wat anders gezien?! Ik zit bij de laatste overzet en het is al zo goed als donker, aan de overkant blijkt het hek al op slot te zitten. Gelukkig kan Gayan iemand bellen om ons weer toe te laten tot het terrein van het hotel. Wat een prachtige dag!

Dag 10: Kithulgala – Nuwara Eliya 15-11-2018 The Hill Club Hotel

En alweer loopt de wekker om 5 uur af! We vertrekken zo vroeg om de vogels bij het ontwaken te kunnen spotten. We gaan een klein stukje met de bus en gaan dan rondlopen in het dorpje. Het is bijna niet te beschrijven hoe mooi het hier is. De nevel hangt nog tussen de bomen dus ver weg waarnemingen zijn moeilijk.

Het dorpje ontwaakt inmiddels en de kindjes moeten naar school. Net als in Nederland kunnen de kinderen dat hier ook niet (meer) zelf dus worden ze gebracht met de tuk tuk! We staan dus eigenlijk steeds een beetje in de weg als we midden op het weggetje de telescopen hebben staan.

Het gaat allemaal goed en we hebben een hele mooie ochtend. Er worden weer een paar nieuwe soorten aan de lijst toegevoegd; het genieten gaat gewoon door! We zijn tot een uur of 9 bezig en gaan dan weer terug naar het hotel waar het ontbijt gelukkig klaar staat want je wordt er wel hongerig van! We vertrekken pas op 11.15 dus kunnen nog lekker douchen en even niks doen! Nou ja niks doen……even de tuin nog in voor leuke plaatjes:

Het is de bedoeling dat we om half twee met de trein mee gaan. Eerst nog een mooie rit met de bus om vervolgens ruim voor tijd bij het station van Hatton aan te komen.

Gelukkig maar want er staat een lange rij voor het loket. De rit die we gaan maken wordt als een hele mooie beschreven en daar is niets van gelogen. De trein, die hier ook niet op tijd rijd, gaat langs thee plantages en mooie vergezichten. Wat ons opvalt zijn de vele (jonge) backpackers in de trein en waarvan veel Nederlandse! Er is in eerste instantie niet voor iedereen plek om te zitten maar ik had geluk want ik stond vooraan toen de trein tot stilstand was gekomen! Jan had ook meteen een zitplaats veroverd. Later sta ik mijn plaats af aan een van onze medereizigsters die een paar jaar ouder is en wat moeilijk ter been. In ruil dáárvoor kom ik bij de open buitendeur te staan en heb zo een prachtig zicht naar buiten en geniet!

De treinreis duurt ca. 1,5 uur, we zijn dan op het station van Nanu Oya en daar haalt de bus ons weer op.

We zijn nu op zo’n 1868 meter hoogte en de stad waar we naar toe gaan, Nuwara Eliya, wordt beschouwd als de koelste plek van Sri Lanka. Ook wordt het hier klein Engeland van Sri Lanka genoemd en dat is te zien. We rijden langs een echte Engelse renbaan en ons hotel is een voormalig prestigieuze herensociëteit uit de Engelse koloniale periode (1876).

In de bus krijgen we alvast te horen dat we bij het hotel de keuze krijgen om wel of niet mee te gaan met een tochtje naar een bijzondere soort. Uiteraard gaan we mee!  Op zo’n 20 min rijden van het hotel loopt een riviertje met een soort watervalletje waar ‘ s avonds de Sri Lanka whistling trush vanuit de bergen komt overnachten. Het is een merelachtige vogel die heel snel is en zeker niet lang even op een takje gaat zitten; hij is dus moeilijk waar te nemen en daardoor bijzonder. We staan met z’n 12-en op een rijtje te wachten en waarachtig eerst komt zij en vlak daarna hij en zo krijgen we hem allemaal even in beeld! We lopen nog wat verder, Jan besluit al snel terug te gaan vanwege het smalle randje waar we lopen, en is de gelukkige die de vogel nog een keer goed in beeld krijgt.

Als gewoon volk mogen we niet in de officiële diningroom dineren (alleen toegankelijk met jasje en dasje) dus zitten we  gezellig met de hele groep in een kleine eetzaal. Uiteraard hebben we voor het eten eerst nog even “gelijst”. Voor de niet vogelaars; elke dag werken we een lijst bij waar alle voorkomende vogelsoorten op staan zodat je uiteindelijk  precies weet welke vogels je de afgelopen dag, dan wel week of gehele vakantie hebt gezien. Vandaag vonden we ruimte in de dart kamer!

Als we na het eten terugkomen op de kamer vinden we een heerlijk warme kruik in bed; het wordt tenslotte maar 12 graden vannacht!!!!

Dag 11: Horton Plains 16-11-2018

Vanmorgen wederom weer heel vroeg vertrokken, het is nog helemaal donker als we buiten komen. We gaan onderweg naar de Horton Plains, dit is een heuvelachtige hoogvlakte en een van de eigenaardigste landschappen van het eiland. We gaan naar 2201 m hoogte; dit is een uur rijden met een soort kamikaze chauffeur. Onze eigen bus kan niet op de hoogvlakte komen vandaar dat we verdeeld zijn over 4 minivans.

Aangekomen beginnen we wandelend omdat we de Sri Lanka bush warbler willen zien. Een zeer schuw vogeltje dat zich voornamelijk ophoud onder in het struikgewas. Kansloos dus! Maar het is hier wel prachtig mooi. Grasvlaktes met af en toe bomen en in de verte bergen en grote bomen. De zonsopkomst was ook mooi alhoewel het door het glas van de bus mooier leek dan dat het was als je het raampje open deed. In dit deel van Sri Lanka valt wel 5000 mm regen per jaar dus hebben wij geluk dat het droog en zonnig is. De wandeling stopt bij een water plasje waar we ook het ontbijt nuttigen, inmiddels in de zon dus dat warmt lekker op. Bij vertrek was het toch wel fris en was het fleece jasje echt wel nodig maar nu is het lekker. We zien hier een paar leuke soorten in de kijker dus genieten!

Na het ontbijt rijden we weer verder met de minivans en onderweg wordt nog een paar keer gestopt. Bij de sanitaire stop en tevens het punt waar we weer terug gaan komt er ineens een mangoest te voorschijn die gaat rondscharrelen terwijl wij er doodstil omheen staan. Ik  hoor in de struiken een enorm gepiep en even later komt ook nog het vrouwtje tevoorschijn. We denken dat er een nest met jongen was die honger hadden en dat ze opzoek naar eten waren voor hun kroost. Volgens Pieter best bijzonder dat we zowel hem als haar zo lang zo goed in beeld hebben gehad.

Uiteraard zien we ook nog wat verschillende soorten vogels.
Als we het park weer uit zijn stoppen we bij wat huisjes waar we een weggetje in kunnen lopen tussen bomen door waar een Sri Lanka wood pigeon (houtduif) zou kunnen zitten. Alle chauffeurs van de minivans en Gayan en onze bus hulp chauffeur gaan op zoek! Wij wachten rustig af en kuieren een beetje rond totdat we geroepen worden want er schijnen er drie gezien te zijn. Nou het is een lastige deze keer! Als we aankomen zijn ze net weg en dat herhaalt zich een paar keer totdat we weer op de weg staan en het opgeven. Ik sta met een van de mede reizigers te praten over de enorme eucalyptus bomen die hier overal staan. Deze bomen zijn geïmporteerd vanuit Australië  en horen hier eigenlijk helemaal niet, ze drinken enorm veel water. In dit land niet zo’n probleem maar toch…..ik zie ineens wat weg vliegen en denk: een duif……..o help…….en dan pas begin ik te roepen en ach zoals gewoonlijk was de vogel toen al gevlogen! Sorry mensen………

Na de lunch gaan we naar Victoria Park, het klinkt erg Engels nou dat is het ook. Prachtig aangelegd met mooie bloemen, struiken en bomen. Het worden twee hele leuke uurtjes met ook weer wat nieuwe soorten. We hebben nog steeds mazzel met het weer! Het blijft droog alhoewel de lucht er wel grijs uitziet en het tijdens de lunch heel even heeft gespetterd. We zien vanmiddag o.a. de prachtige grey-headed Canary flycatcher, de velvet-fronted nuthatch en de pied trush en dat zijn een paar hele mooie vogeltjes! De eerste van de drie ontdekte ik omdat ik drie meisjes met een verrekijker zag staan bij een enorme boom. Je gaat dan automatisch ook omhoog staan kijken. Op de vraag van Pieter wat ik zag had ik wel even de dames nodig want geel met een grijs koppie kan natuurlijk van alles zijn. Toen iedereen kwam kijken werd al snel de tweede van het rijtje ontdekt. Dit is een soort boomklever dus dat valt op als het vogeltje dwars over de stam omhoog loopt. De flycatcher was toen snel vergeten want deze was nog mooier.

Voor de derde vogel hebben we een aardig tijdje tussen de struiken gestaan maar uiteindelijk vond Ans hem aan het begin van een tak tegen de stam van een boom. Moeilijk te fotograferen nu het ook al een beetje donkerder begint te worden. Tegen schemer verlaten we het park weer en gaan terug naar het hotel.

Dag 12: Nuwara Eliya – Ella – Tissamaharama 17-11-2018 Rain Tree Hotel

Het is vandaag weer een reisdag; terug naar zeeniveau. Voordat we het hotel verlaten ga ik het van binnen en van buiten nog even vastleggen. Of de tijd heeft stil gestaan zo Engels is het geheel; in de tuin en binnen in het hotel vind je nog alle details van de tijd van toen. We moeten ruim vier uur rijden met in het begin een bochtige weg om uit de bergen te komen. Uiteraard stoppen we onderweg een paar keer om nog wat mooie plaatjes te schieten van de laatste thee-plantage, de bergkammen bij Ella en de Rawana-waterval. De natuur is hier overweldigend mooi!

Om half 2 zijn we in Tissamaharama bij het Rain Tree Hotel. Prachtig gelegen tussen een moerassig gebied en de natte rijstvelden in. Tegenover het hotel staan bomen vol met vliegende honden die ‘ s avonds rond 6 uur gaan weg vliegen; we gaan het meemaken!
Om half vier vertrekken we weer voor een aantal spectaculaire verrassingen. Het is namelijk uiltjes kijkdag ; alleen weten wij dat niet als we op pad gaan. We gaan 3 verschillende uilen zien en oh oh oh wat is dat gaaf. De eerste, de brown fish owl, zit in een boom aan een riviertje achter een huis waar we mogen kijken. Pieter en Gayan houden ons voor de gek en zeggen dat we een ijsvogel gaan zien dus de verrassing is groot als ik door de telescoop mag kijken! Eén voor één worden we verrast en krijgen we de mogelijkheid om hem te fotograferen. WAUW!

Dan gaan we naar een huis in een ander straatje en daar zit gewoon een uilenpaar in de nok van het dak vlak boven de ingang. Alweer wauw; dit is de collard scops owl.

Hierna gaan we weer in de bus en komt er nog een verrassing bij want ze weten nog een uil te zitten. Hup in de scoop en kijken maar……..nu naar de jungle owlet.

De lucht wordt gevaarlijk donker dus snel terug naar de bus maar de regen blijft uit. We blijven aan de rand van het moeras gebiedje staan en zien de reigers en ibissen verzamelen in hun slaapboom. Terug bij het hotel zien we alle Vliegende honden net vertrekken. We rennen snel naar het panoramadak (hijg hijg, drie verdiepingen) maar als we boven komen zijn de meeste al gevlogen. Wat een prachtige dag!

Dag 13: Yala 18-11-2018

Nog geen km gereden in het park en we hebben al zicht op twee roofvogels die boven in een dode boom zitten.

Vandaag gaan we dan eindelijk de luipaarden zien; mijn grootste wens van deze reis! We zijn in Yala (Ruhuna) National Park. Dit park strekt zich langs een 35 km lange kuststrook uit en is circa 979 vierkante km groot. We worden met de open jeeps vanaf het hotel opgehaald en zitten weer met dezelfde 5 personen als bij de vorige safari  Uiteraard is het nog pikkedonker ( de wekker liep om half 5 af) tijdens de 3 kwartier durende rit naar het park toe. Het park gaat precies om 6 uur open en er staat een lange rij jeeps te wachten om naar binnen te mogen.

Het wordt een aaneenschakeling van het zien van heel veel verschillende vogels (zo’n 110 soorten), prachtige natuur, zee, herten, buffels, squirrels, monkeys, lizzards, wilde zwijnen en…….1 luipaard. Hij of zij ligt in een boom verstopt tussen de bladeren. Je snapt natuurlijk  wel dat iedereen hem wil zien dus is het file rijden. Als we op DE plek stilstaan is het lastig om hem in beeld te krijgen. We zien zijn staart hangen en een stuk gestippelde vacht maar dat is dan ook alles. We gaan nog een poging doen. Aan het einde van het pad draaien we om en gaan terug. Nu krijgen we hem wel beter in beeld en kunnen zelfs zijn kop zien. WAUW WAUW WAUW: ik wil meer!! Het fotograferen is een drama en eigenlijk kan je er beter gewoon van genieten zonder de ergernis dat je hem niet scherp op de foto krijgt. Er wordt nu gediscussieerd of we een tijdje blijven kijken of dat we verder gaan. We gaan weer rijden. Het blijkt dat we een soort omtrekkende beweging gemaakt hebben want na een tijdje zijn we er voor de derde keer. Hij is wat verplaatst maar ook nu weer zie je maar delen zoals de poten en een stuk van zijn kop en buik. Maar oh oh oh wat geniet ik hiervan.

We gaan ontbijten en lunchen bij het Tsunami monument want ook hier is de monstergolf aan land gespoeld op 26 december 2004.

Tussen 12 en 2 mag er niet gereden worden dus hebben we verplicht een lange pauze en dat is best even lekker. Jan en ik gaan lekker even op het strand liggen, “gelukkig” is het bewolkt zodat het niet zo bloedheet is.
We rijden tot ca. half 6 door het park maar kunnen helaas geen luipaarden of Lippenberen meer vinden.  Wel hebben we soms het idee dat we in een live uitzending zitten van National Geographic…….

Het was een prachtige dag; een met een gouden randje!

Dag 14: Tissamaharama – Bundala – Udawalawa 19-11-2018 Centauria Wild Hotel

Als je denkt dat we vandaag kunnen uitslapen dan heb je het verkeerd, om 5u15 gaat de wekker weer af. We rijden met de bus (en de koffers) naar Bundala National Park waar we weer overstappen in dezelfde jeeps als gisteren. Helaas hebben we een andere chauffeur; deze begrijpt het niet helemaal. Hij snapt niet zo goed dat hij direct moet stoppen als we iets zien, later na het ontbijt gaat het wel iets beter. Hier gaan we weer echt voor de vogels alhoewel we ook een Olifant tegenkomen.  Dit park is veel kleiner ( 60 km2) en daarom veel minder toeristisch dan dat van gisteren en we komen dan ook nauwelijks andere jeeps tegen. Het is een beetje een “nat” park; moerassig, wetland-achtig maar wederom weer erg mooi. We ontbijten met uitzicht op zee en dat heb je ook niet iedere dag.

We kunnen híer proberen om de pagina van de steltlopertjes vol te krijgen want er lopen er heeeeeel veel. Mooi is de pied kingfisher, een zwart wit ijsvogeltje dat op ons verlanglijstje stond. We rijden over smalle dijkjes tussen de zoutpannen en gelukkig hebben we een gids mee gekregen in de auto anders zouden we de helft niet herkent hebben. Het is weer veel te snel afgelopen met de pret en om 11 uur zijn we weer bij de bus en gaan we op weg naar onze volgende bestemming: Udawalawe. We kunnen deze keer niet zo maar inchecken en naar de kamers want eerst moeten we allemaal een kaarsje aansteken……zodat we veel olifanten gaan zien! Euhhhh ja, nou leuk en we gaan het zien morgen.

De middag valt een beetje in het water (regen en onweer) en voor het eerst deze vakantie doen we een hele middag niets! Nou ja een beetje zwemmen, lezen en cocktails drinken; het lijkt wel vakantie.

Dag 15: Udawalawa – Sinharaja 20-11-2018 Birds Paradise Hotel

De wereld is in nevelen gehuld als we deze morgen buiten komen. Niet zo gek na al die regen van gisteren. We worden weer door open jeeps opgehaald omdat we vanmorgen Undawalawe National Park gaan bezoeken. De natuur is hier weer anders dan van de parken die we de afgelopen dagen hebben bezocht. Meer open grasland met struiken en hier en daar een enorme boom. We zijn helaas niet de enige die het park in willen en zo sta je om 6 uur ’s morgens zomaar in de file.

Deze keer is dat niet zo erg omdat de nevel, de zonsopkomst en de vogels voor genoeg afleiding zorgen. Voordat we door het officiële hek heen zijn hebben we al heel wat vogels gezien. In het park wachten we even totdat de meeste jeeps verdwenen zijn want dan blijven de vogels beter zitten en zijn ze zeker beter te horen.

Onze parkieten bladzijde is nog niet vol maar daar wordt vlot aan gewerkt. Voordat we het weten zien we achter elkaar de plum-headed parakeet en even later dus de Alexandrine parakeet. Ook zien we weer heel veel bijen-eters maar daar maken we nu nog alleen grapjes over net als over de pauwen die hier in grote getale voorkomen. Toch blijft het mooi om die enorme beesten in de bomen te zien zitten. We zien ook een hoop roofvogels al is het soms met veel tegenlicht.
Het ontbijt wordt genuttigd bij een grote plas met een prachtig uitzicht over het water en aan de overkant bomen met een blauwe met witte wolken lucht erboven; mooi!

We zien ook twee keer een Olifant, de laatste van de twee steekt voor de jeep over. Wat vogels en beesten betreft is het verder niet zo wild hier maar ja, we zijn ook zo verwend de afgelopen dagen. Rond 11 uur zijn we weer terug in het hotel waar we de koffers pakken, lunchen en vervolgens vertrekken voor de rit naar Sinharaja. Alweer zo’n World Heritage Site en deze keer met echte jungle. We arriveren rond half 5 in het Birds Paradise Hotel. De ontvangst is een beetje rommeliger dan dat we de afgelopen weken gewend waren en we lopen dan ook even wat heen en weer en kijken even aan de zijkant naar buiten en ja hoor…….daar zit tie dan: de vogel van de voorkant van het vogelboek en die iedereen wel heel graag wil zien!

Te gek zeg! We gaan om half 6 nog even een stukje lopen maar het wordt al snel donker dus de wandeling is niet heel lang.

Er staat wel een mooie maan vanavond; dat hadden we nog niet zoveel gezien.

Dag 16: Sinharaja 21-11-2018

Om 6 uur precies stappen we weer in jeeps, vandaag gaan we Jungle-vogelen. De rit naar de plek waar we gaan wandelen is vreselijk, de weg bedoel ik. Een weggetje dat ons door de jungle leidt met grote losse keien, diepe kuilen en vallende bloedzuigers. Je krijgt bewondering voor de jeeps en de drivers.

Het is een afstand van niks maar we doen er een uur over om boven bij de ingang te komen. Eenmaal boven eten we eerst maar ons ontbijt dan hoeven we dat niet meer mee te sjouwen. In Sinharaja komen “flocks” voor, om precies te zijn mixed species flocks. Ik hoor jullie denken: het is een verzameling van verschillende soorten vogels die met elkaar optrekken tijdens het foerageren om zoveel mogelijk eten te vinden en de kans op predatie zo klein mogelijk te maken. Hier in Sinharaja wordt er al sinds de jaren ’80 onderzoek naar gedaan. Zo’n groep kan wel uit 42 vogels bestaan en 12 soorten. Wij krijgen een iets kleinere flock te zien en dat is me toch lastig…..je weet namelijk niet meer waar je kijken moet! Het is zowiezo lastig vogels kijken in de jungle alles zit achter bladeren verscholen of zo hoog dat je een nek-hernia oploopt. Maar genieten is het wel; alleen al om hier rond te lopen tussen al die tinten groen, de mooie “tree nimfen” (vlinders) en de geluiden van het bos.

We krijgen een chestnut-backed owlet te zien door de scoop en er is weer een verrassings-vogel! Alweer een van mijn wensen lijstje! Het is knap dat ze hem gevonden hebben want je moet over een geul heen en een stap de jungle in en daar zit dan, tegen de stam van een boom, een paartje Sri Lanka frogmouth. Met de verrekijker goed te zien maar door de blaadjes moeilijk te fotograferen: JOEPIE!

We lopen een paar keer hetzelfde pad op en neer omdat er van alles aan komt vliegen en weer weg vliegt. Wel fijn om eindelijk weer eens een stuk te kunnen lopen al zweet je je helemaal gek. Vanwege de vele bloedzuigers die hier voorkomen heb ik mijn lange broek aan met de leechsokken  en hoge wandelschoenen en een t- shirt met lange mouwen, handdoekje in mijn nek en pet achterstevoren op. Ook nog een rugzak om, een verrekijker en een fototoestel! Alleen al van het opschrijven krijg je het warm.
Het Sinharaja Forest Reserve is ca. 189 vierkante km groot en is het laatste stuk tropisch regenwoud van Sri Lanka. Sommige bomen kunnen maar liefst 50 meter hoog zijn en voor de plantenwereld is het ideaal omdat hier zo’n 6000 mm regen per jaar kan vallen. De luchtvochtigheid bedraagt bijna 90%. Het is o.a het gebied van wel 18 inheemse vogelsoorten (van de 34) en aan het einde van de rit kunnen we er dan ook een aardige hoeveelheid bijschrijven vandaag.
Tegen enen zijn we weer terug bij het hotel en gaan we lekker lunchen want ondanks dat dit en eenvoudig hotel is, is er niks mis met het eten! Hier aan de rand van de jungle is dit hotel volledig op zijn plaats. Eenvoudig maar doeltreffend.
Om half vier rijden we een klein stukje met de bus en gaan op een weggetje langs huizen rustig omhoog lopen. Eerst is er een voederplank waar blijkbaar net wat etensresten zijn neergelegd en de vogels en eekhoorns zich te goed doen. De vogels jagen het eekhoorntje steeds weg maar uiteindelijk krijgt het toch wat te pakken en gaat lekker zitten eten.

Eindelijk ook de emerald dove’s mooi in beeld. We zien een paartje plum-headed parakeet op een dode boom met grote spechten gaten zitten. Blijkbaar hebben ze een nest in een van de gaten want het vrouwtje kruipt erin. Het mannetje van de Jerdon’s leafbird zit er ook mooi bij. Dankzij onze “nieuwe” telescoop kunnen we alles ook goed bestuderen en dat is nog veel gaver dan alleen maar fotograferen. Nu kan je echt alle details live zien! Het mooiste is tot het laatst bewaard; een vrij zittende crested serpent eagle.

Dag 17: Sinharaja – Mirissa 22-11-2018 Fisherman Bay Hotel

Je kan vroeg opstaan of heel vroeg opstaan en vandaag doen we dat laatste en we rijden exact om 5 uur, in de jeeps, het terrein van het hotel af. Er moet nog één endeem aan het lijstje toegevoegd worden en daarvoor gaan we naar een particulier huis aan de rand van de jungle. De weg of het pad er naar toe is vergelijkbaar met dat van gisterenochtend! Na een half uur hobbelen en schudden zijn we bij het huis, krijgen we een stoel en doen een soort kring gesprek in de tuin…..ha ha en dat ’s morgens vroeg. De bloedzuigers vallen er spontaan van uit de boom! De donker geklede mensen (it’s me!) mogen straks buiten staan en de rest mag voor de ramen of in het gat van de deur. De vogel waar we voor gekomen zijn is de Sri Lanka spurfowl; een hen-achtige vogel. Ze zijn heel erg schuw vandaar de verdeling van de mensen. We wachten, en wachten, en wachten………gelukkig komt er af en toe een andere soort in de tuin kijken en zorgen de kippen ook voor een beetje afleiding. Eindelijk om iets over achten komt hij aangelopen.

Een bruine hen met rode poten en rood rond het oog! Pffffff daar kom je zo vroeg je bed voor uit. Nee hoor….best leuk en ook heel apart om daar een paar uur te mogen staan.

Nu de vogel is gespot kunnen we weer vrij bewegen en gaan we terug met de jeeps; op naar het ontbijt. Het is de bedoeling dat we om 10 uur in de bus zitten want we moeten weer zo’n 3 uurtjes rijden. Op naar het laatste hotel waar we even lekker kunnen bijkomen. Geen vogels meer maar zee, zand, zwembad, leesboek en even niets. Bij de lunch wel even een tegenvaller want het is vandaag volle maan en dan wordt er geen alcohol gedronken in Sri Lanka.

(Naast onze westerse kalender kent Sri Lanka de boeddhistische poya- of maan-kalender. Deze regelt de rustdagen volgens de vier fasen van de maan, waarbij de dag van de volle maan, de poya-dag als de belangrijkste wordt beschouwd. De dag daarvóór geldt als een halve rustdag. De dagen van nieuwe maan, eerste en laatste kwartier worden niet algemeen gevierd. Een boer op het land zal er wel rekening mee houden door op die dagen wat extra aandacht aan godsdienstige gedachten te besteden, maar op kantoren en in fabrieken gaat het werk gewoon door.

Op poya-dagen zijn uitbundig vermaak en het schenken van alcohol verboden. Zo kan men in een hotel daags tevoren een mededeling als deze aantreffen: ‘Sri Lanka is een overwegend boeddhistisch land; zijn wetten verbieden op het hele eiland gedurende de hele poya-dag de verkoop van alcohol in bars en andere openbare gelegenheden.’ In de meeste hotels kunt u alcoholhoudende dranken wel op de dag vóór de poya- dag bestellen. In 1966 schafte de regering de zondag als rustdag af, maar in 1971 werd deze weer hersteld. Daarnaast bleven echter de poya-dagen als feestdag gehandhaafd. Ze worden vastgesteld door priesters en sterrenkundigen, veranderen ieder jaar naargelang de maanstanden en vallen dus telkens op een andere dag van de week.)

Tsja, zo zit dat dus en respecteren we dat! Na het eten gaan vele van de groep met een tuk-tuk naar het centrum van het stadje maar wij geven de voorkeur aan het zwembad. Zo hebben we een heerlijk rustig dagje, het lijkt op vakantie.

Dag 18: Mirissa – Fort Galle / Negombo 23-11-2018 Camelot Beach Hotel

Uiteraard zijn we nu ook vroeg wakker dus genieten we met een kopje thee van de zonsopkomst.

We vertrekken pas om 11 uur dus kunnen rustig aan doen! We lopen een stukje naar de visafslag en het haventje waar de vissersboten liggen.

Om 12 uur zijn we in Galle waar we op zoek gaan naar onze Nederlandse roots. De VOC heeft hier 145 jaar geheerst en daar is nog het e.e.a. van terug te vinden. Het mooiste is het fort uit 1633 dat ook op de Wereld Erfgoedlijst staat en de Groote Kerk waar vanaf 1642 alleen Nederlands Gereformeerde diensten gehouden mochten worden. In deze kerk liggen vele grafstenen met Nederlands opschrift.

Heel bijzonder om hier rond te lopen en de opschriften te ontcijferen.                                                                                 

Gayan laat ons een deel van het stadje zien en na de lunch kunnen we zelf rondlopen.

Wij willen graag het fort bezoeken omdat we hier foto’s van gezien hebben in het museum van Naarden. We maken een rondje om de stad heen en lopen het hele stuk over de vestingsmuur en komen dan uit bij het fort. Het is bijzonder om te weten dat hier zoveel Nederlandse geschiedenis ligt.  We zijn onder de indruk!

We gaan op weg naar ons laatste hotel dat in Negombo (voorstadje van Colombo en vlak bij het vliegveld) ligt. Het is nog ruim 3 uur rijden dus zullen we in het donker aankomen. Het is niet alleen donker als we aankomen maar het regent en onweert ook ontzettend en dat blijft bijna de hele avond duren. Uiteraard hebben we er geen last van want we zitten droog in de “grote” eetzaal. Pfffff dit is wel even wennen zoveel volk om je heen en zoveel herrie dat waren we de afgelopen weken niet meer gewend. Pieter doet een woordje om Gayan, de chauffeur en de hulpchauffeur te bedanken. Ze krijgen groot applaus want wat hebben ze het goed gedaan! Wij sluiten de avond af in de bar samen met onze Belgische medereizigers maar meer dan één borrel zit er niet in want de luikjes beginnen al weer dicht te vallen!

Dag 19: Vertrek uit Colombo en aankomst Amsterdam  24-11-2018

En toen was het echt uit met de pret. Het is een lange reisdag  waar we eerst in Dubai teruggaan in tijd en vervolgens in Nederland ook weer. We landen iets over zevenen op Schiphol en nemen daar afscheid van onze medereizigers.

We hebben tijdens deze reis 245 verschillende vogelsoorten gespot en 32 daarvan waren endemisch. Sri Lanka telt 34 “endemic birds” (Endemie of endemisme is het verschijnsel dat een organisme van nature uitsluitend voorkomt in één afgegrensd geografisch gebied, zoals eilanden in de oceaan, geïsoleerde bergen, meren en riviersystemen. Indien een soort enkel daar voorkomt, spreekt men van een endeem of van endemische soort. Wikipedia) en wij hebben er 32 van gezien (best bijzonder!):  Sri Lanka spurfowl, Sri Lanka jungelfowl, Sri Lanka wood pigeon, Sri Lanka green pigeon, Sri Lanka hanging parrot, Layard’s parakeet, red-faced malkoha, green-billed coucal, serendib scops owl, chenstnut-backed owlet, yellow-fronted barbet, crimson-fronted barbet, Sri Lanka grey hornbill, crimson-backed flameback, back rumped flameback, Sri Lankan woodshrike, Sri Lanka blue magpie, Sri Lankaswallow, Sri Lanka drongo, black-capped bulbul, yellow-eared bukbul, Sri Lanka bush warbler, brown-capped babbler, Sri Lanka scimitar babbler, ashy-headed laughingthrush, orange-billed babbler, Sri Lanka hill Myna, Sri Lanka wistling trush, spot-winged trush, dull-blue flycatcher, legges flowerpecker, Sri Lanka white-eye